کد مطلب:173065 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:180

الگوی رازداری
قیس پسر مسهر از پیشگامان شهادت است، نامه رسان مبارزی كه در شكل گیری جریان عاشورا نقش مهمی برعهده داشت. امام علیه السلام نامه ای به مردم كوفه نوشت و در آن تاریخ حركت به كوفه و دستور العمل هایی برای مردم در نظر گرفته بود. پیك امام، قیس بن مسهر در قادسیه به دست مأموران ابن زیاد دستگیر شد و به ناچار برای حفظ اسرار نامه را پاره كرد.


در پاسخ درخواست ابن زیاد برای دشنام گویی آل علی علیه السلام بر منبر رفت و بعد از حمد و ثنای الهی شروع به لعن و دشنام ابن یاد و بنی امیه و سلام و صلوات بر علی علیه السلام و فرزندان او كرد. سپس افزود: ای مردم، من پیك و فرستاده ی حسینم، به دعوتش پاسخ دهید. در این زمان ابن زیاد دستور داد تا او را از بالای دار الاماره به پایین پرتاب كنند. [1] .

قیس برای فاش نشدن اسرار و اظهار محبت به خاندان علی علیه السلام با آغوش باز پذیرای شهادت شد. او برای جلوگیری از خطری كه جان عده ای مؤمن خدا جو و پیرو امام را تهدید می كرد، خود را به خطر انداخت تا سلامت دیگران تأمین شود.

قیس می توانست به ابن زیاد پاسخ مثبت داده، خود را از آن مهلكه برهاند، اما اثری جز زندگی چند روزه ی دنیوی در آن ندید. او ترجیح داد با ابراز محبت به علی علیه السلام و فرزندانش و بیزاری از دشمنان، درس محبت را به آیندگان منتقل كند. در پی حفظ اسرار نظامی و اعلان محبت به اهل بیت بود كه جامه ی زیبای شهادت را بر تن كرد. امام حسین علیه السلام پس از شنیدن خبر شهادت قیس، چشمش پر از اشك شد و آیه «و منهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر» [2] را تلاوت فرمود. نظیر این داستان در مورد عبدالله بن یقطر نیز وارد شده است. [3] او كه تا پای جان برای حفظ اسرار نظامی و اظهار محبت به خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم پایداری كرد، به دستور ابن زیاد از بالای بام به زیر افكنده شد، هنوز رمقی در تنش باقی بود كه قاضی كوفه دستور داد سر از تن او جدا كنند.



[1] بحارالانوار، ج 44، ص 370.

[2] احزاب (33) آيه ي 23.

[3] سوگنامه ي آل محمد، ص 202.